Bij het maken van deze kruisweg in krijt heeft René Rosmolen zich laten inspireren door verschillende moderne kunstenaars (G.Baselitz, M.Lüpertz, J.Elburg, E.Weichman, S.Bramly, B.Rheims) en door het bekende Isenheimer Altar van Matthias Grünewald. Het gaat bij deze kruisweg om de vraag: als het lijden zich aandient in je leven en je moeten rouwen, bijv. door verlies van een geliefde, van werk, gezondheid, hoe draag je dat dan zonder je zelfrespect te verliezen? Hoe vind je een eigen weg tussen onmacht en wilskracht? De kunstenaar heeft er voor gekozen om naast Jezus weinig andere personages af te beelden, dus geen historische taferelen met soldaten op Golgotha. Nu staat de kijker oog in oog met de lijdende Christus en vormen de veertien staties een uitnodiging aan de kijker om het eigen lijden onder ogen te zien en om zich te verbinden met het lijden in de wereld. Maar tegelijk (dat is de verborgen ?boodschap? van de kruisweg) verwijst de lijdende Christus ook naar het mysterie van Gods kracht gevende aanwezigheid in het lijden.
