Het bijbelboek Hooglied gaat over de romantische, soms zelfs erotische liefde tussen een hij en een zij, een bruidegom en een bruid. Die hij en die zij zijn in de loop van de eeuwen op verschillende manieren geïnterpreteerd. Zo kunnen ze verwijzen naar God en de ziel. Ze kunnen ook verwijzen naar Gods volk en God zoals feministische theologen suggereren. Gregorius de Grote (ca. 540-604) legt de bruidegom en de bruid uit als Christus en de kerk. Hij doet dat in zijn commentaar op Hooglied. Van dit commentaar is helaas niet meer over dan een uitvoerige inleiding en een uitleg van de eerste verzen. De rest is verloren gegaan. Toch is de tekst van belang. Hij laat zien hoe de bijbel in Gregorius' tijd werd uitgelegd en waarop bij het schrijven van een bijbelcommentaar vooral werd gelet. Hooglied is voor Gregorius een leerzaam en hartverwarmend boek. Wie bereid is om de tekst samen met Gregorius zorgvuldig te lezen en te interpreteren, zal er veel inspiratie aan opdoen. Het is een lied waarin we onze band met God bezingen, zegt hij. Dit lied is verhevener dan alle andere liederen, in die zin dat het wordt gezongen op een bruiloft die verhevener en feestelijker is dan alle andere bruiloften. Gewone liederen zorgen ervoor dat je fouten vermijdt, Hooglied dat je rijkelijk van deugden wordt voorzien. Gewone liederen zorgen ervoor dat je oppast voor de vijand, Hooglied dat je je beminde uit vertrouwde liefde omarmt.
